Ik zal het maar meteen toegeven: ik ken de debuutplaat van dit Noorse vijftal helemaal niet en dus kan ik het ook niet hebben over een mogelijke evolutie en kan ik ook niet vergelijken met de vorige plaat. Wat ik wel kan, is luisteren naar de nieuwe plaat van zangeres Sigrid Aase en haar kompanen en daar dan horen dat deze band zich, met een nieuw, zelfgeproduceerd album, toegelegd heeft op een soort van soort pop-met-achterliggende-gedachte.

De plaattitel wijst in een bepaalde richting, die van “het” drama, waar elk van ons in meespeelt, willen of niet. De verpakking die om dat thema gewikkeld is is uitermate poppy, om niet te zeggen lichtvoetig. Dat heeft mee te maken met het feit dat Preben Andersen op een paar songs de vocalen voor zijn rekening neemt en het moet gezegd dat de stem van die jongen niet meteen ver draagt. Daar staat dan weer tegenover dat zangeres Sigrid wel over een expressief stemorgaan beschikt, zodat “Get it right” al van bij de eerste draaibeurt beter blijft plakken dan opener “Keep Telling Myself”.

“Dancing Like This” is heel hedendaags radiomateriaal, terwijl ik “Sorry” alleen maar als een soort vingeroefening beschouw, wegens helemaal niet uitgewerkt. Dat is dan weer wel het geval met “Time to Forget”, waarin de dreigende bassen een mooi contrast vormen met de lieflijke stemmetjes. Ook “Breathe” is een fraaie song, maar bij “As Loud as It Gets” blijft de band steken bij een iets te vaak herhaald motiefje, dat nooit tot een heuse song uitgroeit. Dat ze best wel een volwaardige song kunnen maken, tonen ze dan weer wel met afsluiter “Snow Ball”, waarin de stem van Sigrid knap heen en weer deint op de tonen van de piano, maar al met al ben ik toch wat ontgoocheld over deze plaat: ze is me iets de vrijblijvend en ik vrees dat het niet met dit soort platen is, dat het vijftal voet aan de grond zal krijgen in ons gedeelte van Europa.

Natuurlijk: dit is slechts mijn mening, maar ik heb de korte plaat -ze komt nauwelijks boven het half uur uit- wel een zevental draaibeurten gegeven, vooraleer ik er iets over schreef. Ik denk eigenlijk dat de plaat te vroeg komt: de band is vermoedelijk aan het evolueren, maar weet zelf nog niet helemaal in welke richting, met als gevolg een wat “onaffe” plaat. Potentieel genoeg, nochtans, maar een heuse producer in huis halen, zou wellicht kunnen helpen. Denk ik…

(Dani Heyvaert)